New beginnings...
Source: the15things.com |
Een nieuwe blog, een half nieuw begin.
Waarom?
Ten eerste was het wel eens tijd voor een nieuwe naam, Anneke Sikkema is tenslotte al bijna 3 jaar Anneke Jagau.
Ten tweede is de reden waarom ik blog de laatste maanden een beetje veranderd. De oude blog was een beetje een groeiboekje. Je kan mijn ontwikkeling in de afgelopen 6 jaar volgen. Eerst was ik een studente die in haar jaarlijkse zomervakantie naar Kenia ging om daar vrijwilligerswerk te doen, vervolgens deed ik mijn eindstage in Oeganda, ik studeerde af en verhuisde naar Zuid Afrika om daar weer vrijwilligerswerk te doen. In de tijd dat ik op deze blog schreef ontmoette ik Hartmut, jullie konden lezen hoe hij me ten huwelijk vroeg en hoe we in Namibië trouwden. Ik schreef over mijn nieuwe baan, ons nieuwe huis en het settelen in Kaapstad. En ergens daar, in de laatste maanden gebeurde het. Mijn blog veranderde van karakter. Waar het eerst een ‘vrijwilligersblog’ was om sponsors en vrienden op de hoogte te houden van mijn werk veranderde het steeds meer in een plek waar ik mooie foto’s, lekkere recepten en dingen over mijn dagelijks leven kwijt kon. Een soort online dagboek, wat ik deel met een heleboel mensen. En dat vind ik leuk. Ik ben zelf wel eens een dagboek begonnen, meerdere keren zelfs, maar ik ben net zo vaak gestopt als dat ik begonnen ben. Meestal al naar 1 dag. Om het schrift na een maand, of een half jaar weer terug te vinden en te concluderen dat het te beschamend was om verder te schrijven, omdat het nog niet eens een maandboek genoemd kon worden. Met bloggen is het anders want je schrijft voor een publiek, tenminste dat maak ik mezelf wijs. Ik laat mezelf geloven dat er mensen zijn die het leuk vinden om te lezen over wat ik doe, over de dingen die ik eet en welke conclusies ik trek uit de dingen die dagelijks om me heen gebeuren. Ik dank jullie, mijn echte en denkbeeldige publiek dus hartelijk voor het geven van motivatie om mijn ‘dagboek’ bij te houden. Want dat is het ondertussen wel, af en toe scroll ik terug langs de berichtjes, grinnik ik bij het lezen van oude blogposts en wordt ik herinnerd aan dingen van maanden of zelfs jaren geleden als een oude blog ineens een reactie van iemand krijgt.
Waarom?
Ten eerste was het wel eens tijd voor een nieuwe naam, Anneke Sikkema is tenslotte al bijna 3 jaar Anneke Jagau.
Ten tweede is de reden waarom ik blog de laatste maanden een beetje veranderd. De oude blog was een beetje een groeiboekje. Je kan mijn ontwikkeling in de afgelopen 6 jaar volgen. Eerst was ik een studente die in haar jaarlijkse zomervakantie naar Kenia ging om daar vrijwilligerswerk te doen, vervolgens deed ik mijn eindstage in Oeganda, ik studeerde af en verhuisde naar Zuid Afrika om daar weer vrijwilligerswerk te doen. In de tijd dat ik op deze blog schreef ontmoette ik Hartmut, jullie konden lezen hoe hij me ten huwelijk vroeg en hoe we in Namibië trouwden. Ik schreef over mijn nieuwe baan, ons nieuwe huis en het settelen in Kaapstad. En ergens daar, in de laatste maanden gebeurde het. Mijn blog veranderde van karakter. Waar het eerst een ‘vrijwilligersblog’ was om sponsors en vrienden op de hoogte te houden van mijn werk veranderde het steeds meer in een plek waar ik mooie foto’s, lekkere recepten en dingen over mijn dagelijks leven kwijt kon. Een soort online dagboek, wat ik deel met een heleboel mensen. En dat vind ik leuk. Ik ben zelf wel eens een dagboek begonnen, meerdere keren zelfs, maar ik ben net zo vaak gestopt als dat ik begonnen ben. Meestal al naar 1 dag. Om het schrift na een maand, of een half jaar weer terug te vinden en te concluderen dat het te beschamend was om verder te schrijven, omdat het nog niet eens een maandboek genoemd kon worden. Met bloggen is het anders want je schrijft voor een publiek, tenminste dat maak ik mezelf wijs. Ik laat mezelf geloven dat er mensen zijn die het leuk vinden om te lezen over wat ik doe, over de dingen die ik eet en welke conclusies ik trek uit de dingen die dagelijks om me heen gebeuren. Ik dank jullie, mijn echte en denkbeeldige publiek dus hartelijk voor het geven van motivatie om mijn ‘dagboek’ bij te houden. Want dat is het ondertussen wel, af en toe scroll ik terug langs de berichtjes, grinnik ik bij het lezen van oude blogposts en wordt ik herinnerd aan dingen van maanden of zelfs jaren geleden als een oude blog ineens een reactie van iemand krijgt.
Mijn nieuwe blog heet ‘Capturing Daily Delights’ (vrij vertaald in het Nederlands ‘het vangen van het dagelijks geluk’.). Dat vangen kan soms met woorden, soms met foto’s en misschien zelfs met af en toe een filmpje. Misschien ga ik de komende weken wel dingen veranderen, nieuwe concepten uitproberen. Misschien ook niet, misschien blijft het bij een verandering van naam maar suggesties zijn welkom. Ik heb alle oude blogposts naar deze blog gekopieerd zodat alles nog gemakkelijk te vinden kan zijn. De opzet is een beetje anders en ik hoop dat het schrijven van reacties en het navigeren tussen verschillende berichten gemakkelijker zal zijn.
Wat zouden jullie graag op mijn nieuwe blog willen zien? Waar moet ik meer, of misschien juist minder over schrijven?