Polygamie, want dat moet van God...

Deze week had ik een uiterst merkwaardig gesprek dat ik jullie niet wil onthouden.

 ‘Ik zie dat je alleen zit, mag ik bij je aan tafel komen zitten?’ Voor ik kan protesteren, wat ik overigens toch niet gedaan zou hebben, staat hij op om me te vergezellen. We stellen ons aan elkaar voor, wisselen beleefdheden uit en ik kom erachter dat hij uit Zuid Sudan komt, hij verteld dat hij jarenlang opgesloten zat in zijn huis omdat het voor hem als activist te gevaarlijk was om naar buiten te komen. Ik vind dat interessant en wil er graag meer over horen maar daar is hij niet in geïnteresseerd. Hij ziet de ring aan mijn hand en vraagt of dat betekend dat  ik getrouwd ben. Ik bevestig en bij zijn volgende vraag moet ik heel hard mijn best doen om niet heel hard te gaan lachen. ‘Hebben jullie al geproduceerd?’. ‘Nee, we hebben nog geen kinderen, en jij?’ Meneer verteld me dat hij dat niet de belangrijkste vraag vindt. Het gaat niet om het aantal kinderen, maar om het aantal vrouwen dat hij heeft. Op dit moment heeft hij er drie maar hij wil er nog graag een aantal toevoegen. Een rijke man uit Zuid Sudan die hij kent  heeft er meer dan 30, hij heeft  122 kinderen ‘geproduceerd’. Die rijke man was zijn grote voorbeeld. Hij vraagt wat ik van polygamie vond en of ik gelukkig zou zijn in zo’n huwelijk.  Ik zeg dat ik blij was dat mijn man ervoor gekozen heeft om zijn leven met een echtgenote te delen en dat ik het moeilijk zou vinden om mijn positie als echtgenoot te delen met andere vrouwen. Ik vertel hem ook dat ik als christen geloof dat het tegen de wil van God is om meerdere vrouwen te hebben. Hij verklaart ook een christen te zijn en verwijst me, zoals ik al verwacht had omdat het niet de eerste keer was dat ik een dergelijke discussie heb, naar de verhalen van Abraham, Jacob, David en Salomo. Ik zeg dat dat inderdaad in de bijbel staat maar dat niet alle verhalen als positief voorbeeld gelden, sommige verhalen zijn juist waarschuwingen van hoe het niet moet. Bovendien komen in al die verhalen situaties naar voren waar je kan zien dat het soms wel werkt maar dat het niet Gods bedoeling is dat een man meerdere vrouwen heeft. Er is jaloezie tussen de vrouwen en kinderen en de families vormen geen eenheid. Ik verteld hem dat het in Genesis 2 vers 24 en 25 duidelijk over één man en één vrouw gaat, dat ze samen één worden. En dat dat niet gaat in een polygamisten-huwelijk.  Volgens hem gaat dat vers niet over een specifiek echtpaar maar over mannen en vrouwen in het algemeen. Dat mannen en vrouwen samen één mensheid vormen.

Dan komt hij met de een van de meest merkwaardige Bijbeluitleggingen die ik ooit gehoord heb. Hij verwijst me naar Genesis 1 vers 28 waar staat: ‘Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen.’

Volgens hem zei God dit tegen de mens (lees: de man) en is de vrouw een onderdeel van de aarde die onder de man zijn gezag gebracht moet worden. Hoe meer vrouwen je hebt, hoe beter je dus geluisterd hebt naar Gods gebod. Het laatste argument dat hij gebruikt om mij te overtuigen komt uit 1 Korintiërs 7 (Weiger elkaar de gemeenschap niet). Hij zegt dat ik een egoïstische vrouw ben omdat ik me nu ik een paar weken bij mijn man weg ben niet aan dat gebod houd. Als mijn man meerdere vrouwen gehad had was het geen probleem geweest…

Ik vraag me af of een gesprek over meneer zijn activistenleven in Zuid Sudan interessanter geweest zou zijn…