Skip to main content
Doe mij maar een Rolex...
Een echte Rolex, die kan je hier in Uganda op elke hoek van de straat voor nog geen 50 cent kopen. Met of zonder uitjes, je kan het zelf kiezen. Rolex is hier namelijk een van de delicatessen en wordt gezien als het ultieme vrijgezellen-eten (dat verklaard waarom ik het zo vaak at toen ik hier 3 jaar geleden stage liep, Hartmut was toen zo ver weg dat ik in ieder geval geen romantische dineetjes bij kaarslicht hoefde te plannen). Als je het woord 'rolex' langzaam uit spreekt weet je al wat het is. 'Rolled eggs', gebakken ei, opgerold in een chapati, heerlijk! Afgelopen weekend was ik in de studentenwijk waar ik woonde en moest ik er uiteraard eentje eten. Ik was grapjes aan het maken met de verkoper en mocht zelfs een foto van hem maken terwijl hij mijn rolex aan het maken was. Genietend van de nostalgische smaak liep ik weg toen er ineens een jonge jongen naast me stond die een zielig gezicht trok en om zijn geld vroeg. Ik liep door, dacht dat het een van de vele bedelaars was, maar hij was nogal hardnekkig. Ik moest hem zijn geld geven. Ik probeerde uit te leggen dat dat niet helpt en dat ik uit principe geen geld geef. Maar hij gaf niet op, Hij pakte me vast waarna hij in gebrekkig engels uit begon te leggen dat ik nog niet voor mijn opgerolde lekkernij betaald had... oeps...
Een echte Rolex, die kan je hier in Uganda op elke hoek van de straat voor nog geen 50 cent kopen. Met of zonder uitjes, je kan het zelf kiezen. Rolex is hier namelijk een van de delicatessen en wordt gezien als het ultieme vrijgezellen-eten (dat verklaard waarom ik het zo vaak at toen ik hier 3 jaar geleden stage liep, Hartmut was toen zo ver weg dat ik in ieder geval geen romantische dineetjes bij kaarslicht hoefde te plannen). Als je het woord 'rolex' langzaam uit spreekt weet je al wat het is. 'Rolled eggs', gebakken ei, opgerold in een chapati, heerlijk! Afgelopen weekend was ik in de studentenwijk waar ik woonde en moest ik er uiteraard eentje eten. Ik was grapjes aan het maken met de verkoper en mocht zelfs een foto van hem maken terwijl hij mijn rolex aan het maken was. Genietend van de nostalgische smaak liep ik weg toen er ineens een jonge jongen naast me stond die een zielig gezicht trok en om zijn geld vroeg. Ik liep door, dacht dat het een van de vele bedelaars was, maar hij was nogal hardnekkig. Ik moest hem zijn geld geven. Ik probeerde uit te leggen dat dat niet helpt en dat ik uit principe geen geld geef. Maar hij gaf niet op, Hij pakte me vast waarna hij in gebrekkig engels uit begon te leggen dat ik nog niet voor mijn opgerolde lekkernij betaald had... oeps...
