Midwives Empowered!
De beloofde blog over een project waar ik op dit moment heel erg druk mee bezig ben.
Zwanger zijn en bevallen is nog steeds een van de grootste gevaren in het leven van een vrouw. In Europa sterft 1 op de 3000 vrouwen aan de gevolgen van een zwangerschap. In Subsahara-Afrika, waar Uganda deel van uit maak,t is dit 1 op 16. Een dramatisch cijfer waarvan ik dagelijks het bewijs zie. In Mulago sterft er om de dag een moeder aan een bloeding, aan een zwangerschapsvergiftiging of aan een andere aan haar zwangerschap gerelateerde oorzaak. Het aantal kinderen dat sterft is nog veel dramatischer. Van elke 20 bevallingen is er 1 van een al overleden kindje en veel kinderen sterven direct na de bevalling. En dit is alleen nog maar in het ziekenhuis, op het platteland is het nog erger omdat er bij acute nood geen hulp voor handen is. Moeders bevallen gewoon thuis, met de hulp van een ongetrainde traditionele vroedvrouw, of zelfs helemaal alleen. Veel vrouwen zijn namelijk bang om naar het ziekenhuis te gaan voor hulp. Bang omdat ze de kosten van het vervoer niet kunnen betalen. Maar wat nog veel erger is is dat vrouwen bang zijn voor de vroedvrouwen. De vroedvrouwen zijn niet gemotiveerd, ze slaan de patiënten, laten ze aan hun lot over of schelden ze uit. Dit komt niet omdat ze van nature slecht zin maar omdat de werkdruk zo enorm is. Er zijn veel te veel patiënten maar er is te weinig personeel, te weinig materiaal, te weinig medicatie... Kortom; er is een chronisch tekort aan alles wat nodig is om goede zorg te geven.
Bovendien worden de vroedvrouwen slecht betaald zodat ze haast gedwongen zijn om een extra baan buiten het ziekenhuis aan te nemen om de rekeningen van een gezin te kunnen betalen. Dit maakt de vroedvrouwen ongemotiveerd, overwerkt en ze hebben het gevoel dat ze niet gewaardeerd worden.
Terwijl ik hier aan het werk was zag ik dit probleem en ik vroeg me af of ik, in de korte tijd dat ik hier ben hier wat aan kon doen. Ik had allemaal ideeën maar zag er van af, vooral omdat ik er de middelen niet voor had. Tot ik op een avond ging eten met Martin Ssempa, een oude vriend waarmee ik bijna 4 jaar geleden samengewerkt heb. Hij is een invloedrijke man die veel in de media is vanwege zijn gepassioneerd gevecht tegen HIV-Aids. Toen hij hoorde dat ik stage liep op de verloskamer vertelde hij me dat het altijd zijn droom was geweest om iets te doen voor moeder en kind-zorg in Uganda. Ik had de ideeën, hij de middelen en samen zijn we aan het werk gegaan. Het resultaat is dat we ‘Midwives Empowered!’ hebben opgericht. Een organisatie die op verschillende manieren de vroedvrouwen wil helpen met het geven van goede zorg. De eerste stap is een diner met verschillende sprekers voor alle vroedvrouwen om ze te laten merken dat hun werk gewaardeerd word, dat we blij zijn met ze. Dit diner is ook gelijk de start van een nieuw project. Elke maand zal de beste vroedvrouw uitgekozen worden aan de hand van verschillende kwaliteiten. De beste vroedvrouw zal een certificaat en waardebonnen krijgen om de waardering extra te laten blijken. We hopen dat dit de vroedvrouwen kan motiveren en dat ze allemaal hun best zullen doen om dat certificaat te krijgen. Betere vroedvrouwen zal de zorg in het ziekenhuis enorm verbeteren en we hopen dat dit resulteert in minder sterfte. Als de vroedvrouwen vriendelijker zijn zal dit goed zijn voor de naam van het ziekenhuis en zullen mensen er hopelijk voor kiezen om daar te bevallen in plaats van thuis.
Dit is slechts een eerste stap, in de toekomst hopen we ook voor meer materiaal voor het ziekenhuis te kunnen zorgen, voor betere opleiding en misschien een mediacampagne om het imago van het ziekenhuis wat op te krikken.
Ik geniet echt enorm van dit werk, dit is waar mijn hart ligt. Ik heb de medische kennis nodig om dit te kunnen doen, maar dit is het werk wat ik uiteindelijk wil doen. Oplossingen zien in plaats van onoverkomelijke obstakels, pleiten voor de mensen die het zelf niet kunnen en op die manier werken aan een goede zorg voor moeders en hun baby's....
Zwanger zijn en bevallen is nog steeds een van de grootste gevaren in het leven van een vrouw. In Europa sterft 1 op de 3000 vrouwen aan de gevolgen van een zwangerschap. In Subsahara-Afrika, waar Uganda deel van uit maak,t is dit 1 op 16. Een dramatisch cijfer waarvan ik dagelijks het bewijs zie. In Mulago sterft er om de dag een moeder aan een bloeding, aan een zwangerschapsvergiftiging of aan een andere aan haar zwangerschap gerelateerde oorzaak. Het aantal kinderen dat sterft is nog veel dramatischer. Van elke 20 bevallingen is er 1 van een al overleden kindje en veel kinderen sterven direct na de bevalling. En dit is alleen nog maar in het ziekenhuis, op het platteland is het nog erger omdat er bij acute nood geen hulp voor handen is. Moeders bevallen gewoon thuis, met de hulp van een ongetrainde traditionele vroedvrouw, of zelfs helemaal alleen. Veel vrouwen zijn namelijk bang om naar het ziekenhuis te gaan voor hulp. Bang omdat ze de kosten van het vervoer niet kunnen betalen. Maar wat nog veel erger is is dat vrouwen bang zijn voor de vroedvrouwen. De vroedvrouwen zijn niet gemotiveerd, ze slaan de patiënten, laten ze aan hun lot over of schelden ze uit. Dit komt niet omdat ze van nature slecht zin maar omdat de werkdruk zo enorm is. Er zijn veel te veel patiënten maar er is te weinig personeel, te weinig materiaal, te weinig medicatie... Kortom; er is een chronisch tekort aan alles wat nodig is om goede zorg te geven.
Bovendien worden de vroedvrouwen slecht betaald zodat ze haast gedwongen zijn om een extra baan buiten het ziekenhuis aan te nemen om de rekeningen van een gezin te kunnen betalen. Dit maakt de vroedvrouwen ongemotiveerd, overwerkt en ze hebben het gevoel dat ze niet gewaardeerd worden.
Terwijl ik hier aan het werk was zag ik dit probleem en ik vroeg me af of ik, in de korte tijd dat ik hier ben hier wat aan kon doen. Ik had allemaal ideeën maar zag er van af, vooral omdat ik er de middelen niet voor had. Tot ik op een avond ging eten met Martin Ssempa, een oude vriend waarmee ik bijna 4 jaar geleden samengewerkt heb. Hij is een invloedrijke man die veel in de media is vanwege zijn gepassioneerd gevecht tegen HIV-Aids. Toen hij hoorde dat ik stage liep op de verloskamer vertelde hij me dat het altijd zijn droom was geweest om iets te doen voor moeder en kind-zorg in Uganda. Ik had de ideeën, hij de middelen en samen zijn we aan het werk gegaan. Het resultaat is dat we ‘Midwives Empowered!’ hebben opgericht. Een organisatie die op verschillende manieren de vroedvrouwen wil helpen met het geven van goede zorg. De eerste stap is een diner met verschillende sprekers voor alle vroedvrouwen om ze te laten merken dat hun werk gewaardeerd word, dat we blij zijn met ze. Dit diner is ook gelijk de start van een nieuw project. Elke maand zal de beste vroedvrouw uitgekozen worden aan de hand van verschillende kwaliteiten. De beste vroedvrouw zal een certificaat en waardebonnen krijgen om de waardering extra te laten blijken. We hopen dat dit de vroedvrouwen kan motiveren en dat ze allemaal hun best zullen doen om dat certificaat te krijgen. Betere vroedvrouwen zal de zorg in het ziekenhuis enorm verbeteren en we hopen dat dit resulteert in minder sterfte. Als de vroedvrouwen vriendelijker zijn zal dit goed zijn voor de naam van het ziekenhuis en zullen mensen er hopelijk voor kiezen om daar te bevallen in plaats van thuis.
Dit is slechts een eerste stap, in de toekomst hopen we ook voor meer materiaal voor het ziekenhuis te kunnen zorgen, voor betere opleiding en misschien een mediacampagne om het imago van het ziekenhuis wat op te krikken.
Ik geniet echt enorm van dit werk, dit is waar mijn hart ligt. Ik heb de medische kennis nodig om dit te kunnen doen, maar dit is het werk wat ik uiteindelijk wil doen. Oplossingen zien in plaats van onoverkomelijke obstakels, pleiten voor de mensen die het zelf niet kunnen en op die manier werken aan een goede zorg voor moeders en hun baby's....
