Een negatief jubileum...

Een 25 jarig jubileum zorgt altijd voor grote feesten, lekker eten en blije mensen.
Ik heb vandaag een negatief jubileum, nog 25 dagen voor ik vertrek naar Kenia! Hoewel ik erg blij ben ga ik het niet vieren met een groot feest, lekker eten en een heleboel blije mensen. Ik heb het haast te druk om me te realiseren dat de 30e juni, de datum waarop ik ga vliegen, zo ontzettend snel dichtbij komt. Stage, verslagen, vrienden en mijn vriend (jaja) hebben allemaal de nodige aandacht nodig (en krijgen dat ook.. hoewel het een met wat meer enthousiasme van mijn kant dan het andere)
Maar ieder moment dat ik het me realiseer gaat er een kriebel van blijdschap door mijn buik. Ik loop op dit moment stage maar op kalme momenten (en af en toe ook op de ongepaste niet zo kalme momenten)betrap ik mezelf er regelmatig op dat ik met mijn gedachten al in Kenia ben. Dat ik bedenk wat ik daar allemaal kan doen, wie ik weer terug ga zien, welke bijbelverhalen ik in de gevangenis zal gaan vertellen en wat voor spullen ik nog mee kan nemen voor de kinderen daar.
Ik kan nu hele verhalen schrijven over mijn stage, hoe zielig de premature kindjes op de neonatologie afdeling wel niet zijn, hoe vreselijk saai het schrijven van verslagen wel niet is, hoe jammer ik het vind dat huisgenoten weg gaan en volgend jaar niet meer terug komen of hoe geweldig Hartmut is en hoe erg ik het vind dat hij véél te ver weg woont en dat ik hem straks 4 maand niet kan zien..
Maar ik weet niet of mensen zitten te wachten op nóg een blog met de zieleroerselen van een studente aangezien het internet daar al behoorlijk mee 'vervuild' lijkt te zijn.
Mocht je daar anders over denken, laat het dan maar weten, dan kan ik nog altijd overwegen om een blogje te schrijven over waar ik, naast mijn aftelbezigheden, mijn dagen mee vul.

PS:Voor de goede orde, dit is geen belediging aan het adres van mijn blogschrijvende vriendinnen.