7 quick takes

1. Als eerste, sorry dat ik vorige week geen blog geschreven heb. We waren in Namibië en daar zijn nog heel wat plekken waar je niet altijd toegang hebt tot het internet. heerlijk, bijna een week mijn telefoon en laptop niet aan en gewoon genieten van de mooie natuur, de mensen om me heen en het heerlijke weer.
2. En genoten dat hebben we, we hebben een heerlijke tijd gehad met vrienden en familie. De afstanden zijn groot in Namibië en we hebben dan ook heel wat kilometers gereden om iedereen te kunnen zien maar ook dat is genieten. Kilometers zandpad, prachtige uitzichten. Urenlang kunnen rijden zonder mensen tegen te komen maar wel heel veel antilopen, wrattenzwijnen en apen langs de weg. 
3. De bruiloft was natuurlijk een groot hoogtepunt. Hartmuts broer Martin trouwde met zijn Ronni. Sinds de middelbare school zijn ze al onafscheidelijk en de liefde en diepe vriendschap tussen hen was duidelijk te merken op de bruiloft. Het feest vond plaats op de farm van de familie van Ronni en samen met haar familie hadden ze er alles aan gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Ronni is gek op rood en dat er rode rozen op de bruiloft moesten zijn stond voor haar dan ook vast. Het probleem is alleen dat rozen in Namibië duur en moeilijk te krijgen zijn En als je ze al krijgt zijn ze meestal niet van goede kwaliteit. Alle gasten uit Duitsland hadden daarom rozen in hun koffers meegenomen om de bruiloft te kunnen decoreren met als resultaat dat er meer rozen waren dan ik van mijn leven bij elkaar gezien heb. 
4. Hoewel de bruiloft in Namibië was was het een echte Duitse bruiloft waar ik ook weer heel wat culturele eigenaardigheden heb leren kennen. De opmerkelijkste was de 'Polterabend'. Scherven zouden geluk moeten brengen en daarom brengen de gasten de avond voor de bruiloft aardewerk om kapot te gooien. Kopjes, borden en zelfs een paar oude wc potten werden stukgesmeten en het bruidspaar moest het bij elkaar vegen en opruimen. Ze kregen een mooi schort en hoofddoekje, in het begin mochten ze nog gebruik maken van een grote veger en emmers maar die moesten die al snel worden ingeruild voor een klein wc-borsteltje waarmee het niet erg snel ging. Tot groot leedvermaak van alle toeschouwers...
5. Heel bijzonder was het om Sophie eindelijk voor te kunnen stellen aan haar andere opa en oma, haar twee overgrootoma's, en de rest van de Namibische familie. Met haar glimlachje wond ze iedereen om haar vinger en toe we weg gingen zei mijn schoonvader dat het maar goed is dat ze geen traditionele Afrikaanse familie zijn, dan was ik Sophie kwijt. (In veel Afrikaanse culturen is het eerste kind voor de ouders van de man, die het dan ook opvoeden)
6. Sophie heeft het ons deze trip ook absoluut niet moeilijk gemaakt. Tijdens het vliegen, de kilometers rijden in de auto, en de vele bezoekjes sliep ze meestal. En als ze soms moest huilen was dat meestal snel over en veranderde ze weer in een vrolijke baby die iedereen trakteerde op glimlachjes. Haar eerste vliegreis was ook gemakkelijker dan ik dacht, maar ik ben wel blij dat Hartmut mee was. Als ik volgende week naar Nederland vlieg en ik in mijn eentje ben zal het wel een heel gesleep zijn. Gelukkig heb ik een generale repetitie gehad en weet ik nu een stuk beter wat ik wel en niet mee moet nemen. 
7. Zoals je op de foto kan zien kan Sophie ook al heel goed dansen ;-) Op de bruiloft werd heel wat gedanst en Hartmut en ik konden de vrolijke muziek natuurlijk niet weerstaan. Voor we trouwden hebben we dansles gehad en hoewel we de meeste moeilijke pasjes een beetje vergeten zijn is het samen dansen nog altijd erg leuk. De eerste ronde lag Sophie bij opa op schoot en konden wij lekker onze gang gaan. Maar opa en oma dansen ook graag dus even later lag Sophie weer bij mij in de draagdoek. Toen er weer een goed nummer voorbij kwam besloten we weer te gaan dansen en tot onze grote verbazing bleef Sophie tijdens al het gehup en gedraai gewoon slapen. Gemakkelijk kind...